Volume 70, Issue 1, January 2004, Pages 63-74
Τόμος 70, Τεύχος 1, Ιανουάριος 2004, Σελίδες 63-74

This study reanalysed the results of the Cs-137 low-dose-rate brachytherapy trials for stage I and II cervix carcinoma at the Christie Hospital, Manchester, UK, in order to quantify the clinical outcome as a function of dose, and to extract radiobiological parameter values by modelling the data for local control and morbidity.
Η μελέτη αυτή επανεξέτασε τα αποτελέσματα των δοκιμών βραχυθεραπείας με χαμηλή δόση Cs-137 για καρκίνωμα του τραχήλου της μήτρας στα στάδια Ι και ΙΙ στο Christie Hospital του Μάντσεστερ, Ηνωμένο Βασίλειο, με σκοπό να ποσοτικοποιήσει τα κλινικά αποτελέσματα ως συνάρτηση της δόσης και να εξαγάγει τιμές ραδιοβιολογικών παραμέτρων μέσω μοντελοποίησης των δεδομένων για τον τοπικό έλεγχο και τη νοσηρότητα.

Kaplan-Meier survival curves and Cox regression analyses were used to analyse the time to event data. Linear-quadratic (LQ) analysis was also used in a mixture model, incorporating a half-time for repair, a time factor, and a heterogeneity function between patients. Full 5-year follow-up data were available for 339 patients receiving Cs-137 doses between 60 and 75Gy delivered at 1.4$1.8\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$$1.8\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$1.8Gy//h1.8 \mathrm{~Gy} / \mathrm{h}, and 178 patients receiving a Ra-226 dose of 75 Gy at $0.5\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$$0.5\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$0.5Gy//h0.5 \mathrm{~Gy} / \mathrm{h}, using two insertions $7-10$$7-10$7-107-10 days apart.
Για την ανάλυση των δεδομένων σχετικά με το χρόνο έως την εμφάνιση του συμβάντος χρησιμοποιήθηκαν καμπύλες επιβίωσης Kaplan-Meier και αναλύσεις παλινδρόμησης Cox. Χρησιμοποιήθηκε επίσης γραμμική-τετραγωνική (LQ) ανάλυση σε ένα μικτό μοντέλο, που ενσωμάτωνε τον χρόνο ημίσειας ζωής για την αποκατάσταση, έναν παράγοντα χρόνου και μια συνάρτηση ετερογένειας μεταξύ των ασθενών. Διατίθενται πλήρη δεδομένα παρακολούθησης 5 ετών για 339 ασθενείς που έλαβαν δόσεις Cs-137 μεταξύ 60 και 75Gy χορηγούμενες σε 1,4 $1.8\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$$1.8\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$1.8Gy//h1.8 \mathrm{~Gy} / \mathrm{h} , και 178 ασθενείς που έλαβαν δόση Ra-226 75 Gy σε $0.5\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$$0.5\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$0.5Gy//h0.5 \mathrm{~Gy} / \mathrm{h} , με δύο εισαγωγές $7-10$$7-10$7-107-10 ημέρες διαφορά.

With the increased dose-rate, a dose reduction between 20 and $25\mathrm{\%}$$25\mathrm{\%}$25%25 \% was required to achieve a similar morbidity rate. This reduction had a detrimental effect on tumour control, by about $15\mathrm{\%}$$15\mathrm{\%}$15%15 \% points. Unexpectedly, this loss in local control did not lead to a decrease in cancer-specific survival.
Με την αύξηση της δόσης, απαιτήθηκε μείωση της δόσης μεταξύ 20 και $25\mathrm{\%}$$25\mathrm{\%}$25%25 \% για να επιτευχθεί παρόμοιο ποσοστό νοσηρότητας. Η μείωση αυτή είχε αρνητική επίδραση στον έλεγχο του όγκου, κατά περίπου $15\mathrm{\%}$$15\mathrm{\%}$15%15 \% μονάδες. Ανεξάρτητα από αυτό, η απώλεια του τοπικού ελέγχου δεν οδήγησε σε μείωση της επιβίωσης που σχετίζεται με τον καρκίνο.

For both tumour control and complications a high $\alpha /\beta$$\alpha /\beta$alpha//beta\alpha / \beta and short half-time for repair best fitted the data, suggesting that consequential late reactions may be responsible for much of the bowel and urinary morbidity after these short treatments. The variability in response between patients was greater (CV 40%) for morbidity than for tumour control (CV 17%), probably reflecting the greater variation in dose at the target tissue. There was no significant dependence on overall treatment time detected over the 7-10-day range of these treatments.
Τόσο για τον έλεγχο του όγκου όσο και για τις επιπλοκές, τα δεδομένα ταιριάζουν καλύτερα με υψηλό $\alpha /\beta$$\alpha /\beta$alpha//beta\alpha / \beta και σύντομο χρόνο ημίσειας για την αποκατάσταση, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι επακόλουθες όψιμες αντιδράσεις ενδέχεται να ευθύνονται για μεγάλο μέρος της νοσηρότητας του εντέρου και του ουροποιητικού συστήματος μετά από αυτές τις σύντομες θεραπεί Η μεταβλητότητα στην ανταπόκριση μεταξύ των ασθενών ήταν μεγαλύτερη (CV 40%) για τη νοσηρότητα παρά για τον έλεγχο του όγκου (CV 17%), πιθανώς αντανακλώντας τη μεγαλύτερη διακύμανση της δόσης στον ιστό-στόχο. Δεν διαπιστώθηκε σημαντική εξάρτηση από τη συνολική διάρκεια της θεραπείας στο εύρος των 7-10 ημερών αυτών των θεραπειών.

The therapeutic ratio was somewhat less for the higher dose-rate, in agreement with radiobiological expectations, although cancer-specific survival was inexplicably unchanged. The LQ-parameter analysis suggests that high $\alpha /\beta$$\alpha /\beta$alpha//beta\alpha / \beta ratios and/or short repair half-times are applicable for both tumour and normal tissue responses in these treatments.
Ο θεραπευτικός λόγος ήταν κάπως μικρότερος για την υψηλότερη δόση, σύμφωνα με τις ραδιοβιολογικές προσδοκίες, αν και η επιβίωση ειδικά για τον καρκίνο παρέμεινε ανεξήγητα αμετάβλητη. Η ανάλυση της παραμέτρου LQ υποδηλώνει ότι οι υψηλοί λόγοι $\alpha /\beta$$\alpha /\beta$alpha//beta\alpha / \beta και/ή οι σύντομοι χρόνοι ημιζωής επιδιόρθωσης ισχύουν τόσο για τις αποκρίσεις των όγκων όσο και για τους φυσιολογικούς ιστούς σε αυτές τις θεραπείες.

In spite of all the changes that have taken place in radiotherapy over its first century, intracavitary brachytherapy based on the early radium systems remains an integral component of the radical treatment of carcinoma of the cervix. Modern developments allow the treatment to be delivered at a wide range of dose-rates and therefore treatment times. Provided that doses are adjusted accordingly, there is no clinical evidence of additional therapeutic benefit from using high-, medium- or low-dose-rate [23]. The initial dosage adjustments when dose-rates have been changed have been estimated either on the basis of other, often limited, clinical data or radiobiological parameters which may not have been fully applicable to such a complex, inhomogeneous multi-organ treatment.
Παρά όλες τις αλλαγές που έχουν επέλθει στην ακτινοθεραπεία κατά τον πρώτο αιώνα της ύπαρξής της, η ενδοκοιλιακή βραχυθεραπεία που βασίζεται στα πρώιμα συστήματα ραδίου παραμένει αναπόσπαστο συστατικό της ριζικής θεραπείας του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Οι σύγχρονες εξελίξεις επιτρέπουν τη χορήγηση της θεραπείας σε ένα ευρύ φάσμα δόσεων και, συνεπώς, χρόνων θεραπείας. Υπό την προϋπόθεση ότι οι δόσεις προσαρμόζονται αναλόγως, δεν υπάρχουν κλινικά στοιχεία για πρόσθετο θεραπευτικό όφελος από τη χρήση υψηλών, μέσων ή χαμηλών δόσεων [23]. Οι αρχικές προσαρμογές της δοσολογίας όταν έχουν αλλάξει οι δόσεις έχουν εκτιμηθεί είτε με βάση άλλα, συχνά περιορισμένα, κλινικά δεδομένα είτε με βάση ραδιοβιολογικούς παράγοντες που ενδέχεται να μην είναι πλήρως εφαρμόσιμοι σε μια τόσο σύνθετη, ανομοιογενή θεραπεία πολλαπλών οργάνων.

Following a clinical trial in the 1960s that failed to show significant benefit to patients with small volume stages, Ib, and IIa cervix carcinoma from treatment with parametrial X-ray therapy in addition to radium therapy [4], these patients were routinely treated at the Christie Hospital by intracavitary therapy alone [11], [14]. The optimum prescription for these treatments with radium (75Gy to point A in two equal fractions over 10-14 days) had been established in an early study which suggested that there was very little difference in the clinical outcome over a moderately large range of prescribed dose [35]. From 1980 to 1989 a series of randomised clinical trials were performed in which, ultimately, five different dose levels were used at the higher dose-rate, and each compared to the standard 75Gy radium treatment. The main trial outcomes and their consequences for clinical practice have been reported elsewhere [12], [14], [32]. In this paper the data have been reanalysed in order to quantify the dose-response relationship for this change in low-dose-rate brachytherapy, for both tumour and normal tissue endpoints, and to obtain estimates for the parameters in the linear-quadratic (LQ) model and the sublethal-damage repair rates.
Μετά από μια κλινική δοκιμή στη δεκαετία του 1960, η οποία δεν έδειξε σημαντικά οφέλη για ασθενείς με καρκίνωμα του τραχήλου της μήτρας σε στάδια μικρού όγκου, Ib και IIa, από τη θεραπεία με ακτινοθεραπεία παραμετρικού τύπου σε συνδυασμό με θεραπεία με ράδιο [4], οι ασθενείς αυτές υποβλήθηκαν σε ρουτίνα θεραπεία στο Christie Hospital μόνο με ενδοκοιλιακή θεραπεία [11], [14]. Η βέλτιστη συνταγή για αυτές τις θεραπείες με ράδιο (75Gy στο σημείο Α σε δύο ίσες δόσεις σε διάστημα 10-14 ημερών) είχε καθοριστεί σε μια πρώιμη μελέτη, η οποία έδειξε ότι υπήρχε πολύ μικρή διαφορά στα κλινικά αποτελέσματα σε ένα αρκετά μεγάλο εύρος συνταγογραφούμενων δόσεων [35]. Από το 1980 έως το 1989 πραγματοποιήθηκε μια σειρά τυχαιοποιημένων κλινικών δοκιμών, στις οποίες τελικά χρησιμοποιήθηκαν πέντε διαφορετικά επίπεδα δόσης με υψηλότερο ρυθμό δόσης, και κάθε ένα συγκρίθηκε με την τυπική θεραπεία με ράδιο 75Gy. Τα κύρια αποτελέσματα της δοκιμής και οι συνέπειές τους για την κλινική πρακτική έχουν αναφερθεί αλλού [12], [14], [32]. Στην παρούσα εργασία, τα δεδομένα αναλύθηκαν εκ νέου προκειμένου να ποσοτικοποιηθεί η σχέση δόσης-απόκρισης για αυτή την αλλαγή στη βραχυθεραπεία χαμηλής δόσης, τόσο για τους όγκους όσο και για τους φυσιολογικούς ιστούς, και να ληφθούν εκτιμήσεις για τις παραμέτρους του γραμμικού-τετραγωνικού (LQ) μοντέλου και των ποσοστών επιδιόρθωσης των υποθανατηφόρων βλαβών.

The randomised trials were conducted in four phases between 1980 and 1988. In all the phases the conventional low-dose-rate ‘radium’ treatment (cLDR) was provided by pre-loaded sources of radium (1980-1985) or Cs-137 (1985-1988) loaded into Manchester tubes and ovoids in loading patterns defined in the classical system. These sources allowed a dose-rate of 0.53 (radium) or 0.5$0.6\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$$0.6\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$0.6Gy//h0.6 \mathrm{~Gy} / \mathrm{h} (caesium) to be delivered to point A . The other arms of the trials were delivered using the higher dose-rate …
Οι τυχαιοποιημένες δοκιμές διεξήχθησαν σε τέσσερις φάσεις μεταξύ 1980 και 1988. Σε όλες τις φάσεις, η συμβατική θεραπεία με χαμηλή δόση ραδίου (cLDR) χορηγήθηκε από προ-φορτωμένες πηγές ραδίου (1980-1985) ή Cs-137 (1985-1988) που φορτώθηκαν σε σωλήνες Manchester και ωοειδή σε μοτίβα φόρτωσης που ορίστηκαν στο κλασικό σύστημα. Οι πηγές αυτές επέτρεπαν τη χορήγηση δόσης 0,53 (ράδιο) ή 0,5 $0.6\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$$0.6\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$0.6Gy//h0.6 \mathrm{~Gy} / \mathrm{h} (καίσιο) στο σημείο Α. Οι άλλες ομάδες των δοκιμών έλαβαν υψηλότερη δόση...

Table 1 gives the basic patient details of each arm of each phase of the trial. The actual mean doserates to point A in each arm after allowing for geometric factors and taking into account the radioactive decay of the Cs isotope ranged between 1.4 and $1.8\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$$1.8\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$1.8Gy//h1.8 \mathrm{~Gy} / \mathrm{h}. The small differences in doserate in the hLDR arms was due to the decay of the Cs sources over time, with an increase when new sources were installed mid-way through the third phase. …
Ο πίνακας 1 παρουσιάζει τα βασικά στοιχεία των ασθενών κάθε ομάδας κάθε φάσης της δοκιμής. Οι πραγματικές μέσες δόσεις στο σημείο Α σε κάθε ομάδα, μετά τη λήψη υπόψη γεωμετρικών παραγόντων και της ραδιενεργού διάσπασης του ισοτόπου Cs, κυμαίνονταν μεταξύ 1,4 και $1.8\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$$1.8\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$1.8Gy//h1.8 \mathrm{~Gy} / \mathrm{h} . Οι μικρές διαφορές στις δόσεις στις ομάδες hLDR οφείλονταν στη διάσπαση των πηγών Cs με την πάροδο του χρόνου, με αύξηση όταν εγκαταστάθηκαν νέες πηγές στα μέσα της τρίτης φάσης. …

None of the four trials, taken in isolation, showed …
Καμία από τις τέσσερις δοκιμές, ξεχωριστά, δεν έδειξε …

The results presented here suggest that in moving from a $0.5\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$$0.5\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$0.5Gy//h0.5 \mathrm{~Gy} / \mathrm{h} treatment to an average of $1.6\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$$1.6\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$1.6Gy//h1.6 \mathrm{~Gy} / \mathrm{h} treatment, a dose reduction of around $20\mathrm{\%}$$20\mathrm{\%}$20%20 \% is required to achieve a similar morbidity rate. This is in line with radiobiological expectations [10], [36] and with data for clinical interstitial treatments [7], [18], [19], [26]. However, such a large reduction in intracavitary therapy dosage would have a detrimental effect on tumour control-of about $15\mathrm{\%}$$15\mathrm{\%}$15%15 \% points, and this is in agreement with …
Τα αποτελέσματα που παρουσιάζονται εδώ υποδηλώνουν ότι κατά τη μετάβαση από θεραπεία $0.5\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$$0.5\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$0.5Gy//h0.5 \mathrm{~Gy} / \mathrm{h} σε θεραπεία $1.6\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$$1.6\mathrm{Gy}/\mathrm{h}$1.6Gy//h1.6 \mathrm{~Gy} / \mathrm{h} κατά μέσο όρο, απαιτείται μείωση της δόσης κατά περίπου $20\mathrm{\%}$$20\mathrm{\%}$20%20 \% για να επιτευχθεί παρόμοιο ποσοστό νοσηρότητας. Αυτό είναι σύμφωνο με τις ραδιοβιολογικές προσδοκίες [10], [36] και με τα δεδομένα για κλινικές διαμεσοκυτταρικές θεραπείες [7], [18], [19], [26]. Ωστόσο, μια τόσο μεγάλη μείωση της δόσης της ενδοκοιλιακής θεραπείας θα είχε αρνητική επίδραση στον έλεγχο του όγκου - περίπου $15\mathrm{\%}$$15\mathrm{\%}$15%15 \% μονάδες, και αυτό είναι σύμφωνο με ...

The therapeutic ratio based on local control was somewhat less for the higher versus the lower dose-rate, in agreement with radiobiological expectations, although cancer-specific survival was inexplicably unchanged. The LQ-parameter analysis suggests that high $\alpha /\beta$$\alpha /\beta$alpha//beta\alpha / \beta ratios and/or short
Ο θεραπευτικός λόγος με βάση τον τοπικό έλεγχο ήταν κάπως χαμηλότερος για την υψηλότερη δόση σε σύγκριση με τη χαμηλότερη, σύμφωνα με τις ραδιοβιολογικές προσδοκίες, αν και η επιβίωση ειδικά για τον καρκίνο παρέμεινε ανεξήγητα αμετάβλητη. Η ανάλυση της παραμέτρου LQ υποδηλώνει ότι οι υψηλοί λόγοι $\alpha /\beta$$\alpha /\beta$alpha//beta\alpha / \beta και/ή οι σύντομοι
repair half-times are applicable for both tumour and normal tissue responses in these treatments.
Οι χρόνοι επισκευής ισχύουν τόσο για τις αντιδράσεις των όγκων όσο και για τις αντιδράσεις του φυσιολογικού ιστού σε αυτές τις θεραπείες.

JHH was supported during these studies by Cancer Research UK. …
Ο JHH υποστηρίχθηκε κατά τη διάρκεια αυτών των μελετών από τον οργανισμό Cancer Research UK. …

Recommended articles  Συνιστώμενα άρθρα

S.M. Bentzen et al.

Repair halftimes estimated from observations of treatment-related morbidity after CHART or conventional radiotherapy in head and neck cancer
Εκτιμώμενος χρόνος μισής αποκατάστασης βάσει παρατηρήσεων της νοσηρότητας που σχετίζεται με τη θεραπεία μετά από CHART ή συμβατική ακτινοθεραπεία σε καρκίνο του κεφαλιού και του τραχή
Radiother Oncol (1999)  Ακτινοθεραπεία και Ογκολογία (1999)
D. Chassagne et al.

A glossary for reporting complications of treatment in gynaecological cancers Radiother Oncol (1993)
Γλωσσάριο για την αναφορά επιπλοκών της θεραπείας σε γυναικολογικούς καρκίνους Radiother Oncol (1993)
S.E. Davidson et al.

Radiosensitivity testing of primary cervical carcinoma: evaluation of intra- and intertumour hererogeneity
Δοκιμή ακτινοευαισθησίας πρωτοπαθούς καρκίνου του τραχήλου της μήτρας: αξιολόγηση της ενδο- και δια-όγκου ετερογένειας
Radiother Oncol (1990)  Ακτινοθεραπεία και Ογκολογία (1990)
W. Dorr et al.

Consequential late effects in normal tissues
Συνεπακόλουθες μακροχρόνιες επιπτώσεις σε φυσιολογικούς ιστούς
Radiother Oncol (2001)  Ακτινοθεραπεία και Ογκολογία (2001)
A. Fyles et al.

The effect of treatment duration in the local control of cervix cancer
Η επίδραση της διάρκειας της θεραπείας στον τοπικό έλεγχο του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας
Radiother Oncol (1992)  Ακτινοθεραπεία και Ογκολογία (1992)
C. Haie-Meder et al.

Analysis of complications in a prospective randomized trial comparing two brachytherapy low dose rates in cervical carcinoma
Ανάλυση επιπλοκών σε μια προοπτική τυχαιοποιημένη μελέτη που συγκρίνει δύο χαμηλές δόσεις βραχυθεραπείας σε καρκίνωμα του τραχήλου της μήτρας
Int J Radiat Oncol Biol Phys (1994)
Διεθνές περιοδικό ακτινοθεραπείας, βιολογίας και φυσικής (1994)
R.D. Hunter  R.D. Χάντερ

Editorial  Συντακτική
Radiother Oncol (1996)  Ακτινοθεραπεία και Ογκολογία (1996)
R.M. Lanciano et al.

Tumor and treatment factors improving outcome in stage III-B cervix cancer
Παράγοντες όγκου και θεραπείας που βελτιώνουν την έκβαση στον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας σταδίου III-B

Int J Radiat Oncol Biol Phys (1991)
Διεθνές Περιοδικό Ακτινοθεραπείας, Βιολογίας και Φυσικής (1991)
F. Leborgne et al.

Medium-dose-rate brachytherapy of cancer of the cervix: preliminary results of a prospectively designed schedule based on the linear-quadratic model
Μέτρια δόση βραχυθεραπείας του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας: προκαταρκτικά αποτελέσματα ενός προοπτικού προγράμματος βασισμένου στο γραμμικό-τετραγωνικό μοντέλο
Int J Radiat Oncol Biol Phys (1999)
Διεθνές Περιοδικό Ακτινοθεραπείας, Βιολογίας και Φυσικής (1999)
J.J. Mazeron et al.

Influence of dose rate on local control of breast carcinoma treated by external beam irradiation plus iridium 192 implant
Επίδραση της δόσης ακτινοβολίας στον τοπικό έλεγχο του καρκίνου του μαστού που αντιμετωπίζεται με εξωτερική ακτινοβολία και εμφύτευση ιριδίου 192
Int J Radiat Oncol Biol Phys (1991)
Διεθνές Περιοδικό Ακτινοθεραπείας, Βιολογίας και Φυσικής (1991)
View more references  Δείτε περισσότερες αναφορές

Adaptive Management of Cervical Cancer Radiotherapy
Προσαρμοστική διαχείριση της ακτινοθεραπείας του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας
2010, Seminars in Radiation Oncology
2010, Σεμινάρια στην Ακτινοθεραπευτική Ογκολογία
Show abstract  Εμφάνιση περίληψης

MRI-Guided 3D Optimization Significantly Improves DVH Parameters of Pulsed-DoseRate Brachytherapy in Locally Advanced Cervical Cancer
Η βελτιστοποίηση 3D με καθοδήγηση MRI βελτιώνει σημαντικά τους παραμέτρους DVH της βραχυθεραπείας με παλμική δόση σε τοπικά προχωρημένο καρκίνο του τραχήλου της μήτρας.

2008, International Journal of Radiation Oncology Biology Physics
2008, Διεθνές Περιοδικό Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας, Βιολογίας και Φυσικής

Citation Excerpt :  Απόσπασμα παραπομπής:
…For the biologic equivalence calculations, the GEC-ESTRO guidelines have recommended $\alpha /\beta =10$$\alpha /\beta =10$alpha//beta=10\alpha / \beta=10 for tumor, $\alpha /\beta =3$$\alpha /\beta =3$alpha//beta=3\alpha / \beta=3 for OARs, and a mono-exponential repair model with a repair half time of 1.5 h to account for dose rate effects (2). Concerning the radiobiologic assumptions, the repair capacity in the form of $\alpha /\beta$$\alpha /\beta$alpha//beta\alpha / \beta values of 10 for tumor and 3 for OARs are generally accepted ( 18,27 ); however, larger uncertainty exists for the repair kinetics (28-30). Even with these limitations, we found it a useful method for comparing the DVH parameters from Aarhus and Vienna…
…Για τους υπολογισμούς βιολογικής ισοδυναμίας, οι κατευθυντήριες γραμμές GEC-ESTRO έχουν συστήσει $\alpha /\beta =10$$\alpha /\beta =10$alpha//beta=10\alpha / \beta=10 για όγκους, $\alpha /\beta =3$$\alpha /\beta =3$alpha//beta=3\alpha / \beta=3 για OAR και ένα μονό-εκθετικό μοντέλο επιδιόρθωσης με χρόνο ημιζωής επιδιόρθωσης 1,5 ώρα για να ληφθούν υπόψη οι επιδράσεις του ρυθμού δόσης (2). Όσον αφορά τις ραδιοβιολογικές παραδοχές, η ικανότητα επιδιόρθωσης με τη μορφή τιμών $\alpha /\beta$$\alpha /\beta$alpha//beta\alpha / \beta 10 για τον όγκο και 3 για τα OAR είναι γενικά αποδεκτή ( 18,27 ); ωστόσο, υπάρχει μεγαλύτερη αβεβαιότητα όσον αφορά την κινητική της επιδιόρθωσης (28-30). Ακόμη και με αυτούς τους περιορισμούς, θεωρήσαμε ότι είναι μια χρήσιμη μέθοδος για τη σύγκριση των παραμέτρων DVH από το Aarhus και τη Βιέννη...

Show abstract  Εμφάνιση περίληψης

The alfa and beta of tumours: A review of parameters of the linear-quadratic model, derived from clinical radiotherapy studies ァ
Τα άλφα και βήτα των όγκων: Μια ανασκόπηση των παραμέτρων του γραμμικού-τετραγωνικού μοντέλου, που προέρχονται από κλινικές μελέτες ακτινοθεραπείας ァ
2018, Radiation Oncology
2018, Ακτινοθεραπευτική Ογκολογία
Show abstract  Εμφάνιση περίληψης

A short time interval between radiotherapy and hyperthermia reduces in-field recurrence and mortality in women with advanced cervical cancer $\pi$$\pi$pi\pi 2017, Radiation Oncology
Ένα σύντομο χρονικό διάστημα μεταξύ της ακτινοθεραπείας και της υπερθερμίας μειώνει την υποτροπή εντός του πεδίου και τη θνησιμότητα σε γυναίκες με προχωρημένο καρκίνο του τραχήλου της μήτρας $\pi$$\pi$pi\pi 2017, Ακτινοθεραπευτική Ογκολογία

Effects of oxygen on intrinsic radiation sensitivity: A test of the relationship between aerobic and hypoxic linear-quadratic (LQ) model parameters л
Επιδράσεις του οξυγόνου στην εγγενή ευαισθησία στην ακτινοβολία: Δοκιμή της σχέσης μεταξύ των παραμέτρων του αερόβιου και υποξικού γραμμικού-τετραγωνικού (LQ) μοντέλου л

2006, Medical Physics  2006, Ιατρική Φυσική
$◻$$◻$◻\square View all citing articles on Scopus
$◻$$◻$◻\square Δείτε όλα τα άρθρα που αναφέρονται στο Scopus

Present address: Section of Applied Radiobiology and Radiotherapy, Division of Human Health, International Atomic Energy Agency, P.O. Box 100, A-1400 Vienna, Austria.
Τρέχουσα διεύθυνση: Τμήμα Εφαρμοσμένης Ραδιοβιολογίας και Ακτινοθεραπείας, Διεύθυνση Ανθρώπινης Υγείας, Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας, P.O. Box 100, A-1400 Βιέννη, Αυστρία.

View full text  Δείτε το πλήρες κείμενο

Copyright © 2003 Elsevier Ireland Ltd. All rights reserved.
Πνευματικά δικαιώματα © 2003 Elsevier Ireland Ltd. Με επιφύλαξη παντός δικαιώματος.